Մարդու կյանքում միշտ էլ լինում են պահեր, երբ ամեն ինչ թվում է դժվար, երբ ճանապարհը կարծես մթնում է, և երբ սեփական մտքիդ վրա կանգնելու ուժը նույնիսկ չի բավականացնում։ Բայց հենց այդ ամենածանր պահերն են դառնում մարդու համար ամենաարժեքավոր դասերը՝ այն դասերը, որոնք սովորեցնում են մեկ բան՝ վստահել ինքդ քեզ։
Վստահությունը բարձր ու աղմկոտ հայտարարություն չէ, ոչ էլ ամբոխի մեջ ինքնավստահ քայլելու ցուցադրական պահ։ Իրական վստահությունը շատ ավելի խորքային է․ այն մարդու ներքին լռությունն է, այն տարածքը, որտեղ ապրում են նրա փորձը, սխալները, հաղթանակները և այն ամենը, ինչ նրան դարձրել է այն, ինչ նա այսօր կա։
Մարդը ուժեղ է դառնում ոչ թե այն ժամանակ, երբ ամեն ինչ հեշտ ու հարթ է ընթանում, այլ այն ժամանակ, երբ նա չի կոտրվում դժվարությունից։ Ինքդ քեզ վստահել նշանակում է ընդունել, որ ճանապարհին անպայման սխալվելու ես, բայց այդ սխալները չեն դառնալու պատճառ կանգ առնելու համար։ Մարդուն կարող են քննադատել, կարող են ասել «չի ստացվի», կարող են չհավատալ նրան, բայց վստահությունը հենց այն ներքին կրակն է, որը թույլ է տալիս շարունակել քայլել՝ թեկուզ մեկ փոքր, բայց ավելի հաստատ քայլով, քան երեկ։
Ճանապարհները չեն բացվում նրանց համար, ովքեր սպասում են կատարյալ պայմանների կամ իդեալական պահի։ Դրանք բացվում են նրանց առաջ, ովքեր համարձակվում են անել առաջին քայլը, նույնիսկ եթե վստահ չեն, նույնիսկ եթե վախենում են։ Հաճախ ամենաբարդ պայքարը հենց մեր ներսում է, և հենց այդտեղ է ծնվում իրական ուժը։
Կարևոր է հիշել, որ աշխարհը սովորաբար ընտրում է ուժեղներին, բայց ուժեղները չեն ծնվում այդպիսին։ Նրանք մարդ են, որոնք սովորել են կրկին փորձել մերժումից հետո, առաջ շարժվել վախի պահին, ձգտել դեպի առաջ նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ամեն ինչ թվում է ծանր և հուսահատեցնող։
Եվ եթե երբևէ պիտի զգաս, որ կանգնել ես և այլևս չգիտես՝ ինչպես շարժվել առաջ, նայիր ոչ թե արդեն անցած երկար ճանապարհին, որը կարող է քեզ սպառած թվալ, այլ այն ոտքին, որը դեռ կարող է անել մեկ քայլ։ Երբեմն հենց այդ մեկ քայլը բավարար է՝ գլուխդ բարձրացնելու, ուժդ հավաքելու, շարժումը շարունակելու և հասկանալու, որ իրականում ավելի ուժեղ ես, քան ինքդ քեզ պատմել ես։
Վստահությունը ինքդ քո հանդեպ մարդու ունեցած ամենամեծ ներքին հարստություններից է, և երբ այն պահում ես քեզ հետ, կյանքի ճանապարհները, որքան էլ դժվար լինեն, կորցնում են իրենց վախեցնող տեսքը։