Առակ ընկերության մասին, որը պատմում է երկու ընկերների մասին, որոնք գնում էին անապատով։
Մի օր նրանք վիճեցին և նրանցից մեկը ապտակեց մյուսին։ Վերջինը ցավ զգալով, բայց ոչինչ չասելով գրեց ավազին․
<<Այսօր իմ ամենալավ ընկերը ինձ ապտակեց>>։
Նրանք շարունակեցին գնալ և գտան օազիս, որում որոշեցին լողալ։ Նա, ով ստացել էր ապտակը,
քիչ մնաց խեղդվեր, և նրա ընկերը փրկեց նրան։ Երբ նա խելքի եկավ, գրեց քարի վրա․
<<Այսօր իմ ամենալավ ընկերը փրկեց իմ կյանքը>>։
Նա, ով ապտակել էր և ով փրկել էր ընկերոջ կյանքը հարցրեց նրան․
— Երբ ես նեղացրեցի քեզ, դու գրեցիր ավազին, իսկ հիմա գրում ես քարին, ինչո՞ւ։
Ընկերը պատասխանեց․
— Երբ մեզ որևէ մեկը նեղացնում է, մենք պետք է դա գրենք ավազին, որպեսզի քամիները կարողանան այն ջնջել։ Բայց երբ որևէ մեկը անում է ինչ-որ լավ բան, մենք պետք է փորագրենք այն քարի վրա, որպեսզի ոչ ոք չկարողանա այն ջնջել։
Պետք է սովորենք գրել մեր վիրավորանքները ավազի վրա և փորագրել մեր օգուտները քարին:
Եկեք փորձենք մոռանալ մեր նկատմամբ կատարված բոլոր վատ քայլերը և հիշենք լավ քայլերը հավերժ:
Մի օր նրանք վիճեցին և նրանցից մեկը ապտակեց մյուսին։ Վերջինը ցավ զգալով, բայց ոչինչ չասելով գրեց ավազին․
<<Այսօր իմ ամենալավ ընկերը ինձ ապտակեց>>։
Նրանք շարունակեցին գնալ և գտան օազիս, որում որոշեցին լողալ։ Նա, ով ստացել էր ապտակը,
քիչ մնաց խեղդվեր, և նրա ընկերը փրկեց նրան։ Երբ նա խելքի եկավ, գրեց քարի վրա․
<<Այսօր իմ ամենալավ ընկերը փրկեց իմ կյանքը>>։
Նա, ով ապտակել էր և ով փրկել էր ընկերոջ կյանքը հարցրեց նրան․
— Երբ ես նեղացրեցի քեզ, դու գրեցիր ավազին, իսկ հիմա գրում ես քարին, ինչո՞ւ։
Ընկերը պատասխանեց․
— Երբ մեզ որևէ մեկը նեղացնում է, մենք պետք է դա գրենք ավազին, որպեսզի քամիները կարողանան այն ջնջել։ Բայց երբ որևէ մեկը անում է ինչ-որ լավ բան, մենք պետք է փորագրենք այն քարի վրա, որպեսզի ոչ ոք չկարողանա այն ջնջել։
Պետք է սովորենք գրել մեր վիրավորանքները ավազի վրա և փորագրել մեր օգուտները քարին:
Եկեք փորձենք մոռանալ մեր նկատմամբ կատարված բոլոր վատ քայլերը և հիշենք լավ քայլերը հավերժ: