ԱՌԱՆՑ ԽՈՍՔԵՐԻ

638,726 Views
Ես գիտեմ, որ դու հաճախ ես հիմա Մոտենում ձեր տան հայելուն շքեղ, Անծանոթ, օտար մի կնոջ նման Դիտում ես երկար, զննում ինքըդ քեզ: Մազերդ ես շտկում, հանդուգըն մի փունջ Ձեռքով մղելով ականջիդ ետև, Մարմարե վիզըդ ափերով շփում Ու ժպտում ես քեզ անփույթ ու թեթև: Հարդարում ես դու հագուստըդ այրող, Որ գրկում է քեզ սիրահարի պես: Նայում ես մերթ մեղմ, մերթ՝ հրավիրող, Մերթ՝ չարաճճի, մերթ՝ համեստ ու հեզ: Դառնում ես այս կողմ, դառնում ես այն կողմ, Կրնկիդ վրա պտույտ ես տալիս Ու նորից ժպտում, ժպտում ինքնագոհ,- Ինքըդ չափազանց քեզ դուր ես գալիս: Ինքըդ քո աչքում ուրիշ ես դարձել, Այնպե՛ս չես քնում, վեր կենում, գնում... Ինչ-որ բան հանկարծ փոխվել է կարծես, Թե ի՞նչ է փոխվել, պարզ չես հասկանում: Թե ի՞նչ է փոխվել, ես գիտեմ, անգի՛ն. Մի՛շտ, ամե՜ն անգամ այդպես է լինում, Երբ քեզ պես համեստ ու խոնարհ մեկին Ինձ նման մի խենթ, ինձ նման մի գիժ Առանց խոսքերի իր սիրտն է բանում...

Become an Author

Want to share your knowledge and expertise? Register as an author and start adding content. After admin approval, your articles, galleries, poems, and aphorisms will be published on our platform.

Follow Us

Stay connected and get the latest updates

Articles

See All