«Զգույշ խոսիր Հայաստանում» Գևորգ Էմին

Զգո՜ւյշ խոսիր Հայաստանում, - Այստեղ ամեն գագաթ ու ձոր, Արձագա'նք է տալիս հզոր Եվ քո խոսքը հեռո՜ւ տանում... Թե բարի են խոսքերը քո, Հայոց լեռներն ակնածանքով Կխոնարվե՜ն քո դեմ լռին` Բաշը քսած քո ձեռքերին: Իսկ թե չար են` լեռները մեր, Հրաբխի բնե'րն անմեռ, Որ լռել են, բայց չե'ն հանգել, Քեզ լավայո'վ կարձագանքեն, Որ լեռնե'ր է քշում-տանում... Զգո՜ւյշ խոսիր Հայաստանում... Զգո՜ւյշ քայլիր Հայաստանում, - Նե՜ղ են ճամփեքը լեռնական, Երկու հոգու տեղ չեն անում, Թե դեմ-դիմաց ելնեն հանկարծ. Թե բարեկամ ես ու ընկեր, Ա՜նց կկենաք իրար գրկած, Թե դավով ես այստեղ ընկել, Կգլորվես ժայռերից ցած. Ո՞վ եղավ քո գալու վկան, Գնալըդ ո՞վ է իմանում... Նեղ են ճամփեքը լեռնական, Զգո՜ւյշ քայլիր Հայաստանում: Զգո՜ւյշ գործիր Հայաստանում, - Մենք գահ ու թագ չե'նք ունեցել, Եվ... արքա' է ամեն մի հայ, Զորք ու բանակ չենք ունեցել, Եվ... սպա է ամեն մի հայ. Ամեն մի հայ` լեռան մի ծերպ, Ամեն մի հայ` ուրույն մի կերպ, Ամեն մի հայ` մի Հայաստան Բաժան-բաժան, Անմիաբան, Զատվա՜ծ, հատվա՜ծ, Եվ սակայն` մի` Երբ սպառնում է թշնամին Մեր դարավոր անմահ երթին Եվ այս ժայռին թառած բերդին, Որ Հայրենիք ենք անվանում... Զգո՜ւյշ գործիր Հայաստանում: