Խնդրում եմ` բոլորդ մտածեք ձեր ամենամեծ նպատակի մասին: Պատկերացրեք, որ մենք հիմա որոշում ենք ընդունում, որը պիտի իրագործենք: Պատկերացրեք, որ այդ մասին պատմում եք մեկին, որին այսօր հանդիպել եք:

Պատկերացրեեք նրանց շնորհավորանքները և ձեր մասին ունեցած բարձր կարծիքը: Հաճելի է չէ՞ բարձրաձայն ասելը: Արդյո՞ք այդպես արդեն մեկ քայլ մոտ չեք զգում ձեր նպատակին, կարծես այն արդեն դառնում է ձեր մի մասնիկը:

Numerus System

Հավելվածների մշակում և սպասարկում:

Դե, վատ լուրեր. դուք պետք է ձեր բերանը փակ պահեք, քանի որ այդ լավ զգացողությունը քիչ հավանական կդարձնի ձեր նպատակի իրագործումը: Արդեն երկար փորձարկված հոգեբանական թեստերը հաստատում են, որ ձեր նպատակը ուրիշին ասելը կիջեցնի դրա իրականացման հավանականությունը:
Ամեն անգամ, երբ նպատակ եք դնում, կան որոշակի քայլեր, որոնք պետք է կատարվեն այդ նպատակին հասնելու համար: Իդեալական ձևում դուք չեք բավարարվի մինչև գործը արված չլինի, բայց երբ դուք պատմում եք ձեր նպատակի մասին ուրիշներին, և նրանք իմանում են դրա մասին, դուք բավարարում եք ստանում: Հոգեբանների խոսքերով դա կոչվում է սոցիալական իրականություն: Այս իրավիճակում ձեր միտքը մոլորության մեջ է ընկնում. ասես դա արդեն արվել է: Այնուհետև քանի որ դուք ունենում եք այդ բավարարվածության զգացումը, քիչ եք շահագրգռված լինում անելու պահանջվող բարդ աշխատանքը: Սա հակասում է մեր բոլորիս ընդհանուր պատկերացմանը. մենք պետք է պատմենք մեր նպատակների մասին ընկերներին, որպեսզի նրանք աջակցեն մեզ:
Եկեք նայենք ապացույցը:
1926 թ-ին Կուրտ Լեվինը` սոցիալական հոգեբանության հիմնադիրը, այս երևույթը անվանեց «փոխարինում»:
1933 թ-ին Վերա Մահլերը հայտնաբերեց, որ այլոց կողմից իմանալու դեպքում, ուղեղը այն իրական է ընկալում:
1982 թ-ին Փիթեր Գոլվիցերը սրա մասին մի ամբողջ գիրք գրեց և 2009 թ-ին նա հրապարակեց նոր փորձարկումների արդյունքները:

Այսպես` 163 մարդ 4 առանձին փորձերի ժամանակ գրեցին իրենց նպատակները, նրանցից կեսը հայտարարեց իրենց նպատակների մասին, իսկ մյուս կեսը `ոչ: Այնուհետև յուրաքանչյուրին 45 րոպե տրամադրվեց աշխատելու համար, որը անմիջապես ուղղված պետք է լիներ նպատակի իրականացմանը, բայց նրանց ասվեց, որ կարող են ավարտել աշխատանքը, երբ որ ցանկանան: Նրանք, ովքեր իրենց բերանը փակ էին պահել, միջինում աշխատեցին 45 րոպե և այնուհետև, երբ նրանց հարց տրվեց, պատասխանեցին, որ երկար ճանապարհ ունեն նպատակին հասնելու համար: Բայց նրանք, ովքեր բարձրաձայնել էին իրենց նպատակի մասին, ավարտեցին աշխատանքը միջինոււմ 33 րոպեից հետո և վերջում պատասխանեցին, որ նրանք ավելի մոտ էին զգում իրենց նպատակի իրականացմանը:

Դէ եթե սա ճիշտ է, ինչ կարող ենք անել. դուք կարող եք դիմադրել նպատակի մասին հայտարարելու գայթակղությանը, դուք կարող եք հետաձգել ընդունված լինելուց ստացված բավարարվածությունը և դուք կարող եք հասկանալ, որ ձեր միտքը սխալվում է` խոսքերը գործի տեղ ընդունելով: Բայց եթե դուք իսկապես կարիք ունեք ինչ-որ բանի մասին ասելու, դուք պետք է այն անյպես անեք, որ բավարածություն ձեզ չտա:

Ծրագրավորման և լեզուների դասընթացներ:

Մարդի'կ, երբ հաջորդ անգամ դուք գայթակղվեք պատմել ձեր նպատակների մասին, ինչ կասե՞ք` ՈՉԻՆՉ. հենց այդպես լավ է: